17 Μαΐου, 2022 δια του Έλληνα Πρωθυπουργού

Γράφει : ο Δημήτρης Παναγιωτόπουλος*

Η παρουσία του Έλληνα Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, σε άλλες εποχές, όταν κάποτε η Ελλάδα ήταν χώρα ανεξάρτητη, με ισχυρή δική της οικονομία και παραγωγική βάση επαρκούς διαβίωσης του Λαού της και στην πράξη παρουσιάζετο με πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική προς ανατολή και δύση, τότε ως Έλληνα πολίτης πράγματι θα με έκανε περήφανο. Όμως όσο και αν θα το ήθελα αυτό, τα πολιτικά στοιχεία της χώρας μας, μα και η δεδομένη πολιτική συγκυρία σύγκρουσης των συμφερόντων από τη μια μεριά του εθνικού και κρατικού καπιταλισμού των χωρών όπως είναι της Ρωσίας, Κίνας του Ιράν και της Ινδίας και από την άλλη του διεθνούς ολιγαρχικού καπιταλισμού των ΗΠΑ της ΕΕ και των συμπλεόντων χωρών της Νέας Τάξης πραγμάτων, εκεί δηλαδή που εντάσσεται και η Ελλάδα, δεν αφήνουν περιθώρια να νιώσω περήφανα για τους απλούς και συγκεκριμένους λόγους που ακολουθούν.

1. Η Ελλάδα ως μέλος της ΕΕ έχει υποστεί τρομερή σύνθλιψη σε όλους τους τομείς της πολιτικό-κοινωνικό-οικονομικής ζωής όσο κι αν τα στοιχεία δείχνουν ότι ο μέσος Έλληνας επιβιώνει, παρότι το χρέος που έχει αναγκαστεί να έχει η χώρα του , η Ελλάδα βρίσκεται στα ύψη των 370 δις Ευρώ, με την αναλογία Χρέους/ΑΕΠ να είναι στο 210% του ΑΕΠ έναντι του 120% πριν την με ενδοτικό τρόπο επιβολή των μνημονίων, από τους Εταίρους της ΕΕ .
2. Η Ελλάδα, ως μέλος της ΕΕ, έχει γίνει Ξέφραγο αμπέλι για κάθε τρίτο, που έχει εισέλθει σε αυτή με τη μέθοδο του πρόσφυγα και του κατατρεγμένου έτσι ώστε ήσυχα και ήρεμα να νέμεται ίσια και όμοια τη χώρα των Ελλήνων, ενώ με περίσσιο θράσος να προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι πληρώνει η ΕΕ για να εξασφαλίσει δομές και τα αναγκαία γι αυτούς. Δηλαδή γίνεται μια άλωση της Ελλάδος εκ των έσω με άπειρα επιχειρήματα δικαιολογίας της κατάστασης . Μιας κατάσταση για την οποία θα έπαιρνε ικανοποίηση ακόμη και ο Ιμπραήμ ο οποίος το 1825 δήλωνε ότι «θα ξεριζώσει αυτό το λαό απ’ αυτό τον τόπο και θα φυτρώσει καινούργια ράτσα»..
3. Η Ελλάδα Υποχρεώθηκε με τη μεθοδολογία της ανάγκης να υπογράψει τα μνημόνια υποταγής και υποδούλωσης την κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών από την προηγούμενη κυβέρνηση και με τον σημερινό Έλληνα πρωθυπουργό να ισχυρίζεται ότι το κράτος έχει συνέχεια χωρίς να τον νοιάζει όμως τον το ίδιο η συνέχεια του Έθνους . Γιατί οι Έλληνες δεν είναι κράτος, είναι Έθνος. Δηλαδή μόνο όταν είναι Έθνος ένας συγκεκριμένος Λαός, έχει και εμφανίζει κοινή Γλώσσα, κοινό πολιτισμό, ήθη και Έθιμα και υποδεικνύει το βάθος χρόνου στην Ιστορία της ύπαρξής του.

Η παρουσία αυτή του Έλληνα πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον, φυσικά δηλώνει και τη χώρα της οποίας είναι εκφραστής. Κατά συνέπεια δεν μένει παρά να δούμε αν η παρουσία του αυτή αντιπροσωπεύει πράγματι την Ελλάδα ως Χώρα η παρίσταται μεν ως ο Έλληνα Πρωθυπουργού Μητσοτάκη στο Κογκρέσο των ΗΠΑ με άλλες κεκαλυμμένες διαστάσεις. Τι όντως συμβολίζει και σηματοδοτεί αυτή η «εξαίρετη»και μάλιστα , σε "σπουδαίο" βαθμό διεθνής παρουσία του, εξ άμβωνος των ΗΠΑ.

Ο Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης από αυτό το Βήμα με τις δύο κυρίες πίσω του   Nancy Pelosi πρόεδρο του Σώματος και Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Kamala Harris   είχε χαρακτηριστικά ομιλίας προσώπου που με μεγάλη άνεση αναφερόταν στην αναγκαιότητα ένταξης στον κόσμο του διεθνούς φιλελεύθερου ολιγαρχικού καπιταλισμού και της Νέας Τάξης, κυρίως δια της επεκτάσεως του ΝΑΤΟ με αφορμή τον υποδαυλιζόμενο πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία. Η πρωτοβουλία του Κ. Μητσοτάκη σε τούτο τον πόλεμο, από νωρίς τον ανέδειξε ως κεντρικό πρόσωπο, μοχλό εξυπηρέτησης του σκοπού αυτού και για το οποίο δεν υπήρχε πιο ιδανικός χώρος να μιλήσει παρά ο Άμβων των θεσμικών οργάνων των ΗΠΑ.

Όταν λοιπόν ο κ Μητσοτάκης μιλούσε από το βήμα του Κογκρέσου των ΗΠΑ δεν μιλούσε για να τον ακούσουν οι Αμερικάνοι ως Έλληνα Πρωθυπουργό και να νιώσουν όπως ορθά ένιωσαν οι Έλληνες , αλλά για να μιλήσει ως ένας ανερχόμενος εκ του κλειστού «club des ami» της Νέας Τάξης πραγμάτων στον κόσμο ολόκληρο και ως ένας νέος φέρελπις πολιτικός της χώρας που γεννήθηκε η Δημοκρατία, της χώρα του Παρθενώνα. Γιατί έτσι μπορεί να πείσει γι αυτή την αναγκαιότητα στον κόσμο, ώστε με άνεση ο κόσμος να δεχτεί τα μελλούμενα σχέδια της Νέας τάξης, αφού κατά λάθος, όπως ισχυρίζεται «πιστεύαμε»  ότι ήταν σωστά κατά την ομολογία του ιδίου: «[…]Ο κόσμος έχει αλλάξει πολύ τους τελευταίους μήνες. Αλλά τα προειδοποιητικά σημάδια υπήρχαν εδώ και δεκαετίες. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου πιστέψαμε αφελώς ότι η Ευρώπη, η οποία είχε οδηγήσει δύο φορές τον κόσμο σε παγκόσμιες συγκρούσεις, είχε τελικά βρει το δρόμο προς την ειρήνη.

Πιστεύαμε ότι η διεθνής συνεργασία και η κοινή αφοσίωση στο κράτος δικαίου υπερισχύουν πλέον των όπλων και των στρατών.

Πιστεύαμε ότι η εμβάθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενός μοναδικού πειράματος που σχεδιάστηκε για να φέρει ακόμα πιο κοντά τις χώρες μας, θα καθιστούσε αδιανόητο τον πόλεμο στη «Σκοτεινή Ηπειρο».

Πιστεύαμε ότι δεδομένων των τραγικών και οδυνηρών εμπειριών του εικοστού αιώνα, κανένας λαός δεν θα τολμούσε να αναιρέσει το δικαίωμα ύπαρξης ενός άλλου λαού ή να αλλάξει τα σύνορά του δια της βίας.

Αφελώς αγνοήσαμε τα προειδοποιητικά σημάδια που αναβόσβηναν με κόκκινο. Και σχεδόν αγνοήσαμε ακόμη και τις ενέργειες της Ρωσίας στη Συρία και την προσάρτηση της Κριμαίας.

Τώρα ξέρουμε ότι κάναμε λάθος.[…]».

 Αποδεικνύεται πράγματι ένα πολύ έξυπνο σχέδιο της Νέας Τάξης πραγμάτων όπως αυτή την εκφράζεται από τις ΗΠΑ και από την όποια ΕΕ . Η δήθεν έντονη εθνική Παρουσία του Έλληνα Πρωθυπουργού δεν μπορεί να βρει διαφορετική εξήγηση η να ερμηνευθεί συναισθηματικά , όταν ως χώρα και ως λαός έχει απόλυτη διάχυση σε αυτό που λέγεται Ευρώπη Ευρωπαϊκή Ένωση που αντιτίθεται στην έννοια και την αίσθηση του έθνους. Οι Αρχαίοι Έλληνες στους οποίους έγινε πολλάκις αναφορά θα μας έλεγαν «δυοίν θάττερον», δηλαδή ή το ένα ή το άλλο. Γιατί δεν μπορεί να είσαι σε μεγάλη οικογένεια όπως αυτήν της Ευρώπης και μάλιστα ως πλήρες μέλος της, που υποτίθεται ότι θα σου εξασφαλίζει αυτή την ύπαρξη και την ασφάλεια, αλλά   από την άλλη πλευρά , για να μπορείς να υφίστασαι να υπάρχεις ως χώρα ακέραια, χρειάζεται οι φίλοι σου, ένεκα και της «εθνικής υπερηφάνειας» να σου πωλούν F16, Rafale και F35 για να ζουν οι βιομηχανίες τους και να υποφέρει ο Λαός σου αγωνιζόμενος για απλή και μόνο επιβίωση και τούτο ένεκα και της «εθνικής υπερηφάνειας» !!.

Δεν μπορεί να μοιράζεσαι τη χώρα σου με ξένους λαούς πάνω της, μέσω της διεθνούς μεθοδολογίας των ΜΚΟ και των ανεξάρτητων αρχών που σκοπός τους δεν είναι άλλος από το να αποξενώσουν λαό από τον τόπο του και την περιουσία του, καθιστώντας τον παράλληλα αδρανή, ώστε δια της συναίνεσης του να συμβάλλει στο βαθύ και μακροχρόνιο σχέδιο του διεθνούς ολιγαρχικού καπιταλισμού της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της πραγμάτωσης μέσω εσένα ενός άθλιου παγκοσμιοποιημένου κόσμου.

Κατά συνέπεια , μόνο γι αυτόν το Λαό για τους Έλληνες και γι αυτό το έθνος δεν μίλησε ο κ Μητσοτάκης όσο κι αν συναισθηματικά εκ των περιστάσεων ένιωσε για το χρόνο αυτό, αυτός μπορεί να ένιωσε περήφανος.

Ο κ Μητσοτάκης επιβεβαίωσε με τον πιο απόλυτο τρόπο εκ του Άμβωνος των ΗΠΑ ότι τα πρόσωπα της διεθνούς ολιγαρχικής Νέας Τάξης πραγμάτων πρέπει να δράσουν και μάλιστα άμεσα γιατί διαφορετικά χάνουν το παιχνίδι, επειδή δεν έχουν χρόνο. Τούτο επιβεβαιώνεται άλλωστε από τα παρακάτω αποσπάσματα της «σπουδαίας» ομιλία του, στην οποία τονίζονται ιδιαίτερα ότι:

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έχουν να διαδραματίσουν έναν καίριο ρόλο σήμερα στον ακόμη πιο περίπλοκο κόσμο μας.

Από την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής έως την αντίσταση σε αυταρχικά καθεστώτα, από την καταπολέμηση των fake news και της παραπληροφόρησης έως την προετοιμασία για την επόμενη πανδημία, ο κόσμος προσβλέπει στην ηγεσία της ισχυρότερης και πιο ευημερούσας Δημοκρατίας. Με απλά λόγια, δεν έχετε την πολυτέλεια να μείνετε στην άκρη.[….] Όχι μόνο για μια πιο σταθερή παγκόσμια τάξη αλλά και για το δικό σας συμφέρον.

Αλλά πρέπει επίσης να βάλουμε σε τάξη τα του οίκου μας. Προσωπικά, ανησυχώ περισσότερο για τους εσωτερικούς κατακερματισμούς των δημοκρατιών μας από ό,τι φοβάμαι την απειλή αλαζονικών τυρράνων. […].

Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ο Abraham Lincoln αναφέρθηκε στην «ημιτελή φύση της δημοκρατίας». Και πράγματι είναι ημιτελής.[….]

Παντού στον κόσμο, στις ΗΠΑ, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολώνουν τον δημόσιο διάλογο και μετατρέπουν τη δημόσια σφαίρα σε μια σύγχρονη εκδοχή του Πύργου της Βαβέλ, όπου μιλάμε διαφορετικές γλώσσες και ακούμε μόνο εκείνους που μοιράζονται τις ίδιες απόψεις με εμάς.

Υπάρχουν τρεις ισχυρές δυνάμεις που συλλογικά συνδέουν τις επιτυχημένες δημοκρατίες: το κοινωνικό κεφάλαιο, και με αυτό εννοώ εκτεταμένα κοινωνικά δίκτυα, με υψηλά επίπεδα εμπιστοσύνης, που τόσο θαύμαζε ο Alexis de Tocqueville. Οι ισχυροί θεσμοί. Και κοινές αφηγήσεις που σφυρηλατούν μια ενοποιημένη εθνική ταυτότητα. Και οι τρεις αυτές δυνάμεις σήμερα διαβρώνονται.[…]

Αυτές είναι μερικές από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα. […] . Τριάντα χρόνια μετά την οικοδόμηση του Παρθενώνα, η Δημοκρατία στην Αθήνα δεν υπήρχε πια.

Ο επανασχεδιασμός της δημοκρατίας έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις του 21ου αιώνα μπορεί να ακούγεται δύσκολη υπόθεση. Αλλά αυτή είναι η αποστολή της γενιάς μας και είμαι βέβαιος ότι θα την φέρουμε εις πέρας.[…]».

 Η φράση στην ομιλία του κ Μητσοτάκη : «Ο επανασχεδιασμός της δημοκρατίας … αυτή είναι η αποστολή της γενιάς μας » είναι το κλειδί στην ανάλυση της παρουσίας του στον Άμβωνα των ΗΠΑ ως άμβωνα του κόσμου, μαζί με τις πτυχές που ανέδειξε: «αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής καταπολέμηση των fake news και μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η προετοιμασία για την επόμενη πανδημία, Όχι μόνο για μια πιο σταθερή παγκόσμια τάξη καλώντας ο κ Μητσοτάκης πους τους Αμερικανούς ότι «δεν έχουν δικαίωμα να μείνουν στην άκρη».

Εξ ονόματος λοιπόν ποίων, αγαπητοί συμπατριώτες και απανταχού Έλληνες, καλεί τους Αμερικανούς ο κ Μητσοτάκης; εξ ονόματος των Ελλήνων που είναι πρωθυπουργός ; ΟΧΙ βέβαια αλλά μάλλον εξ ονόματος του Club της ολιγαρχικής παγκόσμιας Νέας Τάξης πραγμάτων του οποίου είναι εντεταλμένος !!.

Ποιανού είναι η Δημοκρατία κ. Μητσοτάκη δεν είναι των ίδιων λαών; αν όμως είναι, από ποιους πρέπει να προστατευτεί η Δημοκρατία και τι είδους προστασία θέλει και από ποιο αόρατο συμβούλιο της πρέπει « ο επανασχεδιασμός»;.

Τι εννοούσε επομένως και για ποιον τα εξέφρασε τα ανωτέρω, ο κ Μητσοτάκης ; αν δεν τα εξέφραζε ως εκπρόσωπος της ΝΠΤ;

Από τα παραπάνω αποσπάσματα προκύπτει ευθέως, πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η ΝΤΠ απαιτεί «έλεγχο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης», μια κεκαλυμμένη Αλήθεια, καθότι όπως αποδεικνύεται είναι η ώρα για το επόμενο βήμα της επανεκκίνησης, μετά την πανδημία στο πλαίσιο της οικονομικής αθλιότητας και της απόλυτης φτώχειας που θα ζήσει ο κόσμος και την προβολή εκ νέου της κλιματικής Αλλαγής ως το απόλυτο ευγενές απαιτούμενο άλλοθι. Στο Σημείο αυτό θυμηθείτε τη φράση του κ Μητσοτάκη: «εμείς αταλάντευτα είμαστε υπέρ της Ουκρανίας εναντίον της επιθετικότητας του Πούτιν».

Όλα τα παραπάνω βέβαια, στο πλαίσιο της εθνικής υπερηφάνειας, ποιο αυτί τα άκουσε και τα ανέλυσε με αυτόν τον τρόπο; μάλλον κανένα. Εκεί όμως βρίσκεται και το μυστικό της όλης παρουσίας του Έλληνα πρωθυπουργού Μητσοτάκη. Δεν ήταν παρά καλά στημένη παρουσίαση ενώπιος ενωπίω για το παγκόσμιο πρόβλημα επικράτησης της Νέας Τάξης πραγμάτων, όπως αυτό παρουσιάζεται μετά την εξέλιξη της πανδημίας και των εμβολίων, ώστε να «εγκατασταθεί σταδιακά ένα καθεστώς επιτήρησης;», και ενός πολέμου γεωπολιτικής και σφαιρών επιρροής και του πολέμου που μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος πόλεμος που θα υπάρξει ποτέ και με πολύ σοβαρές και μακροχρόνιες συνέπειες που μπορεί να βιώσει η ανθρωπότητα: συνέπειες οικονομικές, φτώχειας και υποδούλωσης του Ανθρώπου. Ο σύγχρονος Άνθρωπος φυσικά, οφείλει σθεναρά να αντισταθεί απέναντι σε κάθε φανερό ή αόρατο «Θηρίο» μέχρι την τελική επικράτησή του. Μέχρι την επικράτηση του φωτός απέναντι στο σκότος, προς υπεράσπιση του Κόσμου ενάντια σε κάθε Ακοσμία .

https://eretikos.gr/analyseis/enarktirio-salpisma-tis-neas-taxis-pragmaton-stis-ipa-17-maioy-2022-dia-toy-ellina-prothypoyrgoy/512644/

-----------------------------------------------------------------

 * Είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών (αφ), Δικηγόρος, Επίτιμος Καθηγητής του Technology and Science University of Nanjing University, China

Δημήτρης Κυπριώτης
Στρατηγός ε.α.  

Η Ελλάδα βρίσκεται εγκλωβισμένη στη χειρότερη θέση!

Η Ευρώπη βρέθηκε σε έναν αδιέξοδο πόλεμο, έστω και έμμεσα, σε τυφλή αντιπαράθεση με τη Ρωσία, επειδή λειτούργησε ως πειθήνιο όργανο των ΗΠΑ, που την οδήγησε σε μια κατάσταση που θα έχει σοβαρές πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Οι επιπτώσεις αυτές θα οδηγήσουν τελικά τις χώρες της ΕΕ σε οικονομική κατάρρευση.

Οι ΗΠΑ, με ψυχροπολεμική λογική, έσπευσαν να κλιμακώσουν την αντιπαράθεση με τη Ρωσία, βάζοντας μπροστά την ΕΕ, η οποία όμως είναι πολύ ευάλωτη, αφού εξαρτάται ενεργειακά αλλά και διατροφικά από τη Ρωσία. Πλέον αυτών όμως, η απώλεια δισεκατομμυρίων ευρώ, που έχουν επενδυθεί από ευρωπαϊκές εταιρείες και τράπεζες στη ρωσική αγορά, τώρα βρίσκονται στον αέρα.

Όπως όλα δείχνουν δεν διαφαίνεται για την ΕΕ καμία προοπτική, τουλάχιστον σε ορατό χρόνο, που θα μπορούσε να επουλώσει τις «πληγές» της που έχουν ανοίξει, γιατί απουσιάζει παντελώς η στρατηγική της σε αυτήν την αντιπαράθεση με τη Ρωσία.

Όπως αποδεικνύεται, για μία ακόμη φορά, οι κυρώσεις δεν αρκούν για να κάμψουν μια χώρα και αυτό έχει φανεί από παλαιότερες παρόμοιες καταστάσεις, πχ στο Ιράν, στη Βόρεια Κορέα, στη Βενεζουέλα κ.α. ειδικά δε αν πρόκειται για μια χώρα όπως είναι η Ρωσία, που έχει τεράστια αποθέματα ενέργειας και τροφίμων. Έτσι οι κυρώσεις έχουν επιπτώσεις μεγάλες σε αυτούς που τις επιβάλλουν και εν προκειμένου στις χώρες της ΕΕ.

Οι Ευρωπαίοι πολίτες από την άλλη πλευρά και σε αντίθεση με τις ηγεσίες τους, φαίνεται ότι μάταια αναζητούν πειστικές απαντήσεις από αυτές για το μέλλον που τους επιφυλάσσεται, όπως και για τον λόγο που θα πρέπει να υποστούν τόσο φοβερές θυσίες όπως ακούν, όταν κανείς δεν μπορεί να τους δώσει να καταλάβουν με πειστικό τρόπο, ποιος είναι ο στόχος και το διακύβευμα για την ΕΕ στην κρίση αυτή.

Η Ελλάδα, ως χώρα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, βρίσκεται εγκλωβισμένη και σε πολύ δυσχερή θέση. Με μια οικονομία που δεν έχει αποβάλει ακόμη τα βαρίδια των χρεών των Μνημονίων και της πανδημίας, που έχουν αφαιμάξει την Ελληνική οικογένεια και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, βρέθηκε και στο μάτι του «κυκλώνα».

Και αυτό, γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη επέλεξε να είναι από τους πρώτους και πιο ένθερμους υποστηρικτές του αντιρωσικού μετώπου, ενώ θα μπορούσε να κρατήσει, ‘έστω και τα ελάχιστα προσχήματα και να μην έρθει σε ευθεία σύγκρουση με τη Μόσχα. Αν ενεργούσε περισσότερο «διπλωματικά» πιθανότατα θα διασφάλιζε πολύ καλύτερα τα εθνικά συμφέροντα.

Και είναι τουλάχιστον πολύ άδικο, ακόμη και για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, να βλέπουμε την Τουρκία να επωφελείται από τους Συμμάχους σε μέγιστο βαθμό, όταν σε αντίθεση με την Ελλάδα, δεν έκανε το παραμικρό των υποχρεώσεών της όντας μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά αντιθέτως κάνει το παν για να επιβεβαιώνει ότι είναι ο δερβέναγας της περιοχής και ταυτόχρονα ο ειρηνοποιός στον πόλεμο της Ουκρανίας!    

Δυστυχώς και στην περίπτωση αυτή, επιβεβαιώνεται ο κανόνας που ορίζει ότι οι κρίσεις δημιουργούν ευκαιρίες. Μόνο που από τις ευκαιρίες αυτές επωφελείται προς το παρόν ο Ερντογάν και η Τουρκία, διαμορφώνοντας ένα επικίνδυνο σκηνικό, απέναντι στο οποίο θα βρεθεί σύντομα η Ελλάδα και η Κύπρος, με τις Συμμαχίες ως θεατές

Δημήτρης Κυπριώτης
Στρατηγός ε.α.  
Γ.Γ και Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου του Κινήματος ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αθήνα, 9-4-2022

 Η Ελλάδα στο περιθώριο των εξελίξεων σε αντίθεση με την Τουρκία!

 Ο πόλεμος της Ουκρανίας φέρνει καταιγιστικές αλλαγές στο διεθνές σύστημα, που λειτουργεί ως επιταχυντής στην ανακατανομή ρόλων, ισχύος και συμφερόντων, όπως επίσης και στην στρατηγική των μεγάλων ηγεμονικών δυνάμεων, αλλά και στην ισορροπία των μεσαίων δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή της Ελλάδας.

 Στην κατάσταση αυτή των ανακατατάξεων, η κυβέρνηση της Ελλάδας δείχνε

ι να παρακολουθεί αυτήν την εξέλιξη ως αμήχανος θεατής και το μόνο που κάνει είναι να ενεργεί σύμφωνα με τις οδηγίες που λαμβάνει, είτε από τις Η. Π.Α είτε από την ΕΕ.

 Με τον τρόπο αυτό που ενεργεί η κυβέρνηση στις διεθνείς διεργασίες που συντελούνται, ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης δήλωσε ικανοποιημένος, αφού πιστεύει ότι έτσι η χώρα μας βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας, έστω και αν τα φαινόμενα θα έπρεπε τουλάχιστον να τον ανησυχούν και να μην τον απατούν.

 Αν ο πρωθυπουργός μένει ευχαριστημένος από τα λόγια συμπάθειας που ακούγονται, όταν η Ελλάδα αντιμετωπίζει απειλές εναντίον της από τη γείτονα Τουρκία και δεν βλέπει τον διαφορετικό τρόπο που της φέρονται οι σύμμαχοί μας, τότε κάποιο σοβαρό πρόβλημα αντίληψης των φαινομένων υπάρχει.

 Απλά και μόνο το οξύμωρο που παρατηρούμε στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις που διεξάγονται , το να έχει αναληφθεί από την Τουρκία ο ρόλος ειρηνοποιού και μεσολαβητή, παρά την επιθετική συμπεριφορά έχει επιδείξει στους γείτονές της, θα έπρεπε να είχε κάνει περισσότερο συγκρατημένο τον πρωθυπουργό στις δηλώσεις του.

 Και αν ο Κ. Μητσοτάκης δεν δείχνει να ενοχλείται από αυτήν την προτίμηση που δείχνουν Η.Π.Α και Ε.Ε στην Τουρκία, αναρωτούνται οι Έλληνες πως είναι δυνατόν να ανατίθεται ένας τέτοιος ρόλος σε μα χώρα που βαρύνεται με την εισβολή στην Κύπρο και σήμερα ακόμη επεξεργάζεται τη διχοτόμηση του νησιού, με τα κατοχικά στρατεύματα να εξακολουθούν να παραμένουν εκεί;

 Η Ελλάδα αν και διέθετε τα διαπιστευτήρια για να αναλάβει έναν μεσολαβητικό και ειρηνευτικό ρόλο, απώλεσε αυτήν την ευκαιρία, λόγω της παντελούς απουσίας μιας αδέσμευτης και ακηδεμόνευτης εξωτερικής πολιτικής και παρέμεινε στο περιθώριο των εξελίξεων, γιατί προτίμησε την τυφλή δέσμευση στο άρμα της Δύσης.

Λίγα λόγια από το Συγγραφέα

Στο βιβλίο αυτό γίνεται λόγος για το πρόβλημα στην πολιτική σκηνή σήμερα στην Ελλάδα, αλλά και σε όλες τις χώρες και υπερεθνικές οντότητες που επαγγέλλονται τη Δημοκρατία ως πολίτευμα διακυβέρνησης, οι οποίες τελούν σε πολύ μεγάλη απόσταση από αυτήν, την πραγματική Δημοκρατία με θεσμούς στηριγμένους στη γνώμη ως συγκέντρωση πρωτογενούς εξουσίας των πολιτών.

Έτσι η εξουσία καθίσταται το «Εμόν Παίγνιον» στα χέρια των πολιτικών σαλτιμπάγκων στο πλαίσιο της εγκαθιδρυμένης κατά καιρούς ιδεολογίας και διαμορφούμενης εξουσίας του κράτους, της επανάστασης, του Πύργου, της γραφειοκρατίας και της ολιγαρχίας των αγορών στον σύγχρονο κόσμο. Ο τρόπος όμως με τον οποίο δικαιώνεται ο άνθρωπος, η ύπαρξή του, είναι η Πολιτική.

Στο πεδίο της μη Πολιτικής (τη μεταλλαγμένη ως Πολιτική, την οποία βιώνουμε σήμερα), η ηθική πολλάκις τίθεται ως ευγενές άλλοθι, ως ο αποτελεσματικός μηχανισμός εκείνος, που σέρνει τους ανθρώπους απ’ τη μύτη και διαιρεί σε υποχείρια και σε εχθρούς ακόμη και λαούς με συνεκτικό πολιτισμικό ιστό.

Η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα – Ευρώπη και διεθνώς απαιτεί την τροφή του πραγματικού επαναστάτη, «την κόκκινη πιπεριά», χρειάζεται τον επαναστάτη αλλαγής των θεσμών για την επάνοδο στην Πολιτική, και όχι σε υποκατάστατο αυτής, ώστε να αναμένουμε το κάτι, πάνω στο απόλυτο τίποτα, της εγκαθιδρυμένης ιδέας της παγκόσμιας νέας τάξης πραγμάτων.

Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνεται θεματική με τον ανωτέρω προβληματισμό και η συμβολή του συνοψίζεται κυρίως στο θέμα επάνοδος της Πολιτικής, με τον άνθρωπο παρόντα και λέγοντα αλλά και με τον άνθρωπο ως πολίτη πράττοντα.

 (Αθήνα 2011 επανέκδοση 2017, Εκδ. Νεών Τεχνολογιών)

Λίγα λόγια από το Συγγραφέα

Τα κείμενα που ακολουθούν στο πόνημα αυτό προέρχονται από κατά καιρούς επιστημονικές συναντήσεις με ειδικό ενδιαφέρον πολιτικής και φιλοσοφικής φύσης θέματα, σχετιζόμενα με τους θεσμούς, αλλά και από την μέχρι τούδε ενασχόλησή μας με τα κοινά πράγματα.

Οι ιδέες που παρουσιάζονται μέσα από τις γραμμές του έργου αυτού, αποτελούν σπόρο στη διαμόρφωση συζητήσεως των πτυχών αλλαγής του πολιτικού συστήματος στη βάση της ιστορικής εμπειρίας, και της έννοιας του θεσμού του Δήμου (Δάμου=Λαού), την πραγματική Δημοκρατία, σκληρό πυρήνα της οποίας είναι η κοινότητα, που θέτει η ίδια την φύση του κοινωνικού συνειδέναι και της όποιας προοπτικής της.

Αναζητά δηλαδή το πεδίο εκείνο το οποίο δεν μπορεί να αποτελεί μέρος του προβλήματος του πολιτικού συστήματος.

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου αυτού συμπεριλαμβάνονται μελέτες που κατά καιρούς έχουν ανακοινωθεί σε διάφορες επιστημονικές και άλλες συναντήσεις και αφορούν στην περί δημοκρατίας και θεσμών θεωρία και στο δεύτερο μέρος περιλαμβάνονται κείμενα με πολιτικές απόψεις του συγγραφέα, πολλές εκ των οποίων έχουν ανακοινωθεί σε ειδικές πολιτικές συναντήσεις και συζητήσεις πολιτικού ενδιαφέροντος μέχρι το 2000, και κείμενα πρόσφατα για την ελεγχόμενη χρεοκοπία, τα χρέη και το χρέος των Ελλήνων