Δημήτρης Κυπριώτης
Στρατηγός ε.α.
Η Ελλάδα βρίσκεται εγκλωβισμένη στη χειρότερη θέση!
Η Ευρώπη βρέθηκε σε έναν αδιέξοδο πόλεμο, έστω και έμμεσα, σε τυφλή αντιπαράθεση με τη Ρωσία, επειδή λειτούργησε ως πειθήνιο όργανο των ΗΠΑ, που την οδήγησε σε μια κατάσταση που θα έχει σοβαρές πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Οι επιπτώσεις αυτές θα οδηγήσουν τελικά τις χώρες της ΕΕ σε οικονομική κατάρρευση.
Οι ΗΠΑ, με ψυχροπολεμική λογική, έσπευσαν να κλιμακώσουν την αντιπαράθεση με τη Ρωσία, βάζοντας μπροστά την ΕΕ, η οποία όμως είναι πολύ ευάλωτη, αφού εξαρτάται ενεργειακά αλλά και διατροφικά από τη Ρωσία. Πλέον αυτών όμως, η απώλεια δισεκατομμυρίων ευρώ, που έχουν επενδυθεί από ευρωπαϊκές εταιρείες και τράπεζες στη ρωσική αγορά, τώρα βρίσκονται στον αέρα.
Όπως όλα δείχνουν δεν διαφαίνεται για την ΕΕ καμία προοπτική, τουλάχιστον σε ορατό χρόνο, που θα μπορούσε να επουλώσει τις «πληγές» της που έχουν ανοίξει, γιατί απουσιάζει παντελώς η στρατηγική της σε αυτήν την αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
Όπως αποδεικνύεται, για μία ακόμη φορά, οι κυρώσεις δεν αρκούν για να κάμψουν μια χώρα και αυτό έχει φανεί από παλαιότερες παρόμοιες καταστάσεις, πχ στο Ιράν, στη Βόρεια Κορέα, στη Βενεζουέλα κ.α. ειδικά δε αν πρόκειται για μια χώρα όπως είναι η Ρωσία, που έχει τεράστια αποθέματα ενέργειας και τροφίμων. Έτσι οι κυρώσεις έχουν επιπτώσεις μεγάλες σε αυτούς που τις επιβάλλουν και εν προκειμένου στις χώρες της ΕΕ.
Οι Ευρωπαίοι πολίτες από την άλλη πλευρά και σε αντίθεση με τις ηγεσίες τους, φαίνεται ότι μάταια αναζητούν πειστικές απαντήσεις από αυτές για το μέλλον που τους επιφυλάσσεται, όπως και για τον λόγο που θα πρέπει να υποστούν τόσο φοβερές θυσίες όπως ακούν, όταν κανείς δεν μπορεί να τους δώσει να καταλάβουν με πειστικό τρόπο, ποιος είναι ο στόχος και το διακύβευμα για την ΕΕ στην κρίση αυτή.
Η Ελλάδα, ως χώρα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, βρίσκεται εγκλωβισμένη και σε πολύ δυσχερή θέση. Με μια οικονομία που δεν έχει αποβάλει ακόμη τα βαρίδια των χρεών των Μνημονίων και της πανδημίας, που έχουν αφαιμάξει την Ελληνική οικογένεια και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, βρέθηκε και στο μάτι του «κυκλώνα».
Και αυτό, γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη επέλεξε να είναι από τους πρώτους και πιο ένθερμους υποστηρικτές του αντιρωσικού μετώπου, ενώ θα μπορούσε να κρατήσει, ‘έστω και τα ελάχιστα προσχήματα και να μην έρθει σε ευθεία σύγκρουση με τη Μόσχα. Αν ενεργούσε περισσότερο «διπλωματικά» πιθανότατα θα διασφάλιζε πολύ καλύτερα τα εθνικά συμφέροντα.
Και είναι τουλάχιστον πολύ άδικο, ακόμη και για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, να βλέπουμε την Τουρκία να επωφελείται από τους Συμμάχους σε μέγιστο βαθμό, όταν σε αντίθεση με την Ελλάδα, δεν έκανε το παραμικρό των υποχρεώσεών της όντας μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά αντιθέτως κάνει το παν για να επιβεβαιώνει ότι είναι ο δερβέναγας της περιοχής και ταυτόχρονα ο ειρηνοποιός στον πόλεμο της Ουκρανίας!
Δυστυχώς και στην περίπτωση αυτή, επιβεβαιώνεται ο κανόνας που ορίζει ότι οι κρίσεις δημιουργούν ευκαιρίες. Μόνο που από τις ευκαιρίες αυτές επωφελείται προς το παρόν ο Ερντογάν και η Τουρκία, διαμορφώνοντας ένα επικίνδυνο σκηνικό, απέναντι στο οποίο θα βρεθεί σύντομα η Ελλάδα και η Κύπρος, με τις Συμμαχίες ως θεατές
