O tempora o Mores
Γράφει : o Δημήτρης Παναγιωτόπουλος
Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, σε διάσκεψη της Δευτέρα 27 Ιουνίου 2022, απέρριψε τα τις τέσσερεις υποθέσεις κατά των αποφάσεων της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού άνω των 60 ετών και της επιβολής και είσπραξης του προστίμου των 100 (€) Ευρώ.
Απεδείχθη πλήρως ότι η πιλοτική δίκη, contra στις προσδοκίες αυτών που είχαν την ιδέα πιλοτικής δίκης για το πρόβλημα αυτό, δεν έχει εφευρεθεί για να επιλύοονται εκ των προτέρων ζητήματα μείζονος κοινωνικής σημασίας, που αφορούν το Λαό και το κράτος. Κυρίως εφευρέθηκε για να εμποδίζει την απόδοση της δικαιοσύνης από το φυσικό δικαστή, ως το δέον εν τω δέοντι (Γοργίας). Στις περιπτώσεις δε, όπως την συζητούμενη απόφαση, apriori επιβάλλεται ο δια νόμου εκβιασμός σε βάρος των πολιτών και με τη βούλα του δικαστή πλέον όταν, για το ΣτΕ, η επιβολή του προστίμου επί αρνήσεως υποχρεωτικού εμβολιασμού, «[…]συνιστά κατ’ αρχήν ένα εύλογο κίνητρο εμβολιασμού». Δηλαδή, ούτε λίγο, ούτε πολύ , ο εκβιασμός του πολίτη με την επιβολή προστίμου από την Διοίκηση για να αναγκαστεί να εμβολιαστεί οπωσδήποτε, αποτελεί άκουσον – άκουσον, «εύλογο κίνητρο εμβολιασμού», o tempora o mores!
Ο ρόλος όμως του ΣΤΕ, κυρίως δια των κανόνων συστάσεως του, στον ορίζοντα κράτους δικαίου, ήταν και οφείλει να είναι ανασχετικός της παρανομίας και της αυθαιρεσίας του κράτους προς τους πολίτες. Όμως αντ’ αυτού σήμερα όπως θα τόνιζε και ο Πλάτων σε αυτό παρατηρείται «οστράκου περιστροφή».
Επί σκεπτικού της εκδοθείσης αποφάσεως του ΣτΕ ειδικότερα θα πρέπει να επισημάνουμε τα εξής:
Α). Η προσωπική υγεία δεν μπορεί να ενταχθεί στον ορίζοντα της συζήτηση των περιορισμών επί των ατομικών δικαιωμάτων γενικώς, καθότι για κάθε παρέμβαση με ιατρική πράξη στο σώμα του ατόμου, απαιτείται προηγούμενη συναίνεση του, αφού μόνο αυτός είναι κύριος του σώματος του, και υπάρχει ενδεχόμενο η πράξη αυτή να τον οδηγήσει στο θάνατο. Για το λόγο τούτο δεν εντάσσεται και δεν αποτελεί ένα γενικής φύσης ατομικό δικαίωμα το οποίο μπορεί να περιορίζεται για υπέρτερο δημόσιο συμφέρον.
Β). Η συναίνεση αυτή του ανθρώπου αφορά την προσωπική υγεία του ως άτομο και δεν εντάσσεται στον γενικό κύκλο των ατομικών δικαιωμάτων που μπορεί αυτά να περιορίζονται χάριν εξυπηρετήσεως του ευρύτερου δημοσίου συμφέροντος. Άλλωστε το δικαίωμα στην προστασία της υγείας προβλέπεται και προστατεύεται από το ελληνικό Σύνταγμα ως ένα από τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα καθότι σχετίζεται με την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη, αλλά προστατεύεται ως τέτοιο και με τις διατάξεις του κώδικα της Νυρεβέργης, όπως και των ειδικών κανόνων του Διεθνούς δικαίου .
Γ). Το ΣτΕ με την ανωτέρω απόφαση του εντάσσει τη θέσπιση του υποχρεωτικού εμβολιασμού σε κανόνα εξυπηρετήσεως υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος και άρα ενώπιον της εφαρμογής του κανόνα αυτού δικαιώματα όπως της ελεύθερης συναίνεσης σε ιατρική πράξη, δύνανται να περιορισθούν. Η σκέψη αυτή κατ’ ουσία contra lege καταργεί απόλυτο δικαίωμα της συναίνεσης σε ιατρικές πράξεις στο ανθρώπινο σώμα. Αυτό δε έχει ευθέως ως συνέπεια, να οδηγηθούμε στη λογική ότι δεν ενδιαφέρει το πρόσωπο και η υγεία του, όπως αυτό την αντιλαμβάνεται για τον εαυτό του και οφείλει με την βούληση του για την προστασία της να αποφασίσει σχετικά και υπεύθυνα για το όποιο αποτέλεσμα της πράξης. Η σκέψη αυτή, μέσα στον γενικότερο αυτό ορίζοντα περιορισμού των δικαιωμάτων, δημιουργεί την αίσθηση ότι, αν αυτός που αρνείται το εμβόλιο, υποχρεώνεται και το κάνει και οδηγηθεί στον άλλο κόσμο, δεν αποτελεί κανένα πρόβλημα για τον νομοθετούντα και περιορίζοντα το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής του να προβεί σε ιατρική πράξη. Σύμφωνα με το ΣτΕ το δικαίωμα αυτό, καλώς περιορίζεται και άρα καλώς οδηγείται στο θάνατο , αφού κατά την απόφαση ο σκοπός αγιάζει τα μέσα !.
Η ανωτέρω απόφαση κατά τη γνώμη μας δεν κλείνει παντάπασιν το ανωτέρω θέμα γιατί υπάρχουν κι άλλες νομικές πτυχές του προβλήματος . Με τις Αιτήσεις Ακύρωσης ενώπιον του Δ. Εφ. Αθηνών στις 14 Απριλίου 2022, ζητείται η άρση της υποχρεωτικότητας και η ακύρωση των εν λόγω προστίμων.
Μένει επομένως με τις Αιτήσεις Ακυρώσεως ενώπιον του ΔΔΕφΑθηνών να κριθεί : αν ΑΑΔΕ νομίμως μπορεί να επιβάλλει, βεβαιώσει και να εισπράξει το πρόστιμο (και αν έχει νομική δυνατότητα προς τούτο και τη δυνατότητα συλλογής και επεξεργασίας των προσωπικών δεδομένων των πολιτών από αυτή).
Επίσης μένει να κριθεί η παράμετρος της συναίνεσης του προσώπου σε ιατρικές πράξεις , στο πλαίσιο των ατομικών δικαιωμάτων που έθεσε το ΣτΕ, ή ως αυτοτελές και απόλυτο δικαίωμα του προσώπου, σύμφωνα και με τους διεθνείς κανόνες δικαίου που έχουν άμεση εφαρμογή.
Η Προσφυγές Πολιτών Ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, βρίσκονται στο στάδιο του προσδιορισμού της δικασίμου αυτών.
Ίδομεν!